რატომ უცხოეთი და არა საქართველო 
დღესდღეობით არსებობს სტერეოტიპი რომ ყველაფერი ქართული ცუდია , ვადაგასულია ყველა ცდილობს იპოვოს გზა და წავიდეს ქვეყნიდან . პრობლემა ის კი არ არის რომ უნდათ უცხოეთში წასვლა განათლების მისაღებად ,არამედ პრობლემას ვეჩეხებით მაშინ, როცა მათ დაბრუნება არ უნდათ სამშობლოში . ახალგაზრდობას ჰგონია, რომ უცხოეთში წასვლით მათი ცხოვრება უკეთესობისაკენ შეიცვლება. ეს ხომ ადამიანების გადინებაა ქვეყნიდან , იმ ახალგაზრდობის რომელების საშუალებითაც ქვეყანა უნდა განვითარდეს და წინსვლა ჰპოვოს. 

ადამიანებს იქ გვინდა სადაც ჯერ არ ვყოფილვართ , გვგონია რომ ყველაფერი ცუდი , ამორალური და არასამართლიანი მხოლოდ საქართველოში ხდება . არ მოგვწონს ტრადიციები , შეხედულებები და ტაბუები, რომელსაც გვიყენებენ და თუნდაც თავს გვახვევენ. მაგრამ რეალურად არც ჩვენ ვიცით ქვეყნის ფარგლებს გარეთ რა ხდება , როგორი მდგომარეობაა . უბრალოდ არსებულიდან გაქცევას ვცდილობთ და არა მის შეცვლას . ვფიქრობ , პრობლემა ჩვენშიც არის, რადგან არ ვცდილობთ შევცვალოთ ის ძველი და დავნერგოთ ახალი , ვიყოთ ინოვატორები . ვამბობთ, რომ საქართველო მზად არ არი სიახლეების მისაღებად , საქართველო კი არა ჩვენ თვითონ არ გვაქვს ძალა და მოტივაცია , რომ შევიცვალოთ ჯერ ჩვენი ცნობიერება და მერე სხვების ცნობიერების შეცვლაც დავისახოთ მიზნად. ყველაფერი ადვილად არ ხდება და არც არავინ გვპირდება, რომ ყველაფერი ცხოვრებაში მარტივად აგვეწყობა . 
მაგრამ საკითხის დანახვა სხვა მხრიდანაც შეიძლება , მიზეზი მარტო ჩვენ, ახალგაზრდობა კი არა ვართ , არამედ არის საქართველოში ისეთი სტერეოტიპები, რომლებიც აქ არ გვაძლევენ განვითარების საშუალებას. 
ძირითადი მიზეზი რისთვისაც მიდიან უცხოეთში და შემდგომ აღარ ბრუნდებიან: სტუდენტებს უცხოეთში ძირითადად წასვლა უნდათ სასწავლებლად, იმიტომ რომ მიიღონ მაღალი დონის განათლება , გაიგონ უფრო მეტი მათ სფეროში და რაც მთავარია ეს ცოდნა არ იყოს მხოლოდ თეორიული , არამედ პრაქტიკაშიც გამოყენება შეძლონ .რის საშუალებასაც აძლევს ახლაგაზრდებს უცხოეთის უნივერსიტეტები.
კონტრარგუმენტად შეიძლება მოვიყვანოთ ის ფაქტი , რომ დღესდღეობით საქართველოშიც არის რამდენიმე მაღალი დონის სასწავლებელი , რომელიც სტუდენტს ხელს უწყობს, რომ განვითარდეს . თუმცა სამსახურის დაწყების დროს მაინც პრიორიტეტულად მიიჩნევენ იმ სტუდენტს ვინც უცხოეთში დაასრულა სასწავლებელი . შეიძლება ეს ადამიანი უბრალოდ რიგითი სტუდენტი ყოფილიყო უცხოეთის უნივერსიტეტში, თუმცა ,, საზღვარგარეთ მიღებული განათლება ‘’ ეს მაინც გადამწყვეტია. 
ეს უკვე ბიძგია იმისკენ რომ სტუდენტს უჩნდება სწრაფვა წავიდეს ქვეყნიდან , მიიღოს განათლება მაგრამ თუ დაბრუნდება რას შესთავაზებენ აქ მას შრომის სანაცვლოდ? პრობლემაც სწორედ ეს არის , შრომის დაუფასებლობა . ძირითადი პრობლემა საქართველოში ეს არის . მუშაობ გაუთავებლად , არ გაგაჩნია დასვენების დღეები , მაგრამ სანაცვლოდ შენი ანაზღაურება შეიძლება ამერიკაში მომუშავე დამლაგებლის ანაზღაურებას უდრიდეს .
შემოგთავაზებთ რამდენიმე სტუდენტის ციტატას : ,,საზღვარგარეთ მეტი თავისუფლებაა, მეტი შესაძლებლობა დავიმკვიდრო თავი, იქ უფრო მეტი გართობაა და არა გაუთავებელი ბრძოლა არსებობისათვის ‘’ ; ,,უფრო საინტერესოდ წარმომიდგენია საზღვარგარეთ ცხოვრება, ცხოვრობენ ისე როგორც მათ სურთ და არა როგორც საზოგადოებას ‘’ ; ,, საქართველოს არ უყვარს სიახლეები ‘’ ; ,,შრომას უფრო აფასებენ იქ ვიდრე საქართველოში ‘’. 
როგორც უკვე აღვნიშნე , ახალგაზრდობას მაინც ჰგონია რომ საზღვარგარეთ ყველაფერი ისეთი ფერადოვანია , იქ ყველაფერი მარტივია. მაგრამ ვიცით, რომ მარტივი არაფერია თუ არ იბრძოლე , იშრომე და შექმენი . გვეშინია ტრადიციების , შეხედულებების და საზოგადოების, მაგრამ ამის შეცვლაც შესაძლებელია თუ საკუთარ თავში ძალას ვიპოვით და თვითონ შევიცვლებით , შიშს დავძლევთ და ჩვენც არ ჩავერევით სხვის ცხოვრებაში. 
მაგრამ მოდით ვთქვათ , რომ მატერიალური მხარე მაინც მაინც გადამწყვეტი მიზეზია , რის გამოც ადამიანები გაედინებიან ქვეყნიდან რათა იცხოვრონ , იარსებონ. მაგრამ , ის რომ უცხოეთში ისინი უცებვე მიაღწევენ წარმატებას ესეც აბსურდია , ადამიანები იქაც იბრძვიან სიცოცხლისათვის , მათთვის ორმაგად რთულია სამშობლოს , ახლობლებს მოწყვეტილი , უცხო მხარეში ცხოვრება და მუშაობა , სწავლა. ზრდასრული ადამიანები ტოვებენ ოჯახებს , მიდიან საზღვარგარეთ ,უწევთ მოუარონ სხვებს , იმუშაონ რესტორნებში ან ქარხნებში , რათა საარსებო ფული იშოვონ და სამშობლოში შვილებსა თუ ახლობლებს გამოუგზავნონ. 
ცხოვრება რთული ფენომენია, ეს არის ბრძოლა გადარჩენისთვის. ვფიქრობ , ყველაფერი გამოსწორებადია , უნდა აღმოიფხვრას ის ძირითადი პრობლემები რაც ადამიანებს არ აძლევს განვითარების საშუალებას , ადამიანების შრომა უნდა დაფასდეს, რომ ჩვენი ქართველი მამულიშვილები ფესვებს სხვა ქვეყანაში არ იდგამდნენ . იმედია ეს დროც დადგება , რომ ქართველი მიიღებს უმაღლეს განათლებას საქართველოში, წავა უცხოეთში და იქაც შეიძენს ცოდნას , შემდგომ კი დაბრუნდება და მოტივირებული შეეცდება ქვეყნის აღმშენებლობაში თავისი წვლილი შეიტანოს და არ გაუჩნდეს სურვილი, რომ მიატოვოს სამშობლო .